Lola.

zUo

Lolitta Phreeman

Lat 19.

szminka, zabawa, ulica.

Życie jej nie rozpieściło może dlatego wyrosło z niej takie duże dziecko. Od urodzenia wychowana w domu dziecka, od 16 roku życia zarabia na własne utrzymanie. Dopiero jednak teraz udało jej się kupić własne mieszkanie i pożegnać z małym i do tego czteroosobowym pokojem. Teraz studiuje filologię klasyczną, czyli to co chciała. Mimo iż jest już dorosłą osobą, ciągle dziecinnie chętna do psot i zabaw. Optymistka, zawsze znajduje lepsze strony w ludzkiej pseudoegzystencji. Nie lubi przesiadywać w domu, budzi to w niej złe wspomnienia z domu dziecka. W dzień można ją spotkać na ławce w parku bądź w bibliotece, oczywiście z jakąś fascynujacą lekturą. Wieczorem częsta bywalniczka wszelakich imprez. Zwariowana, roześmiana czarnowłosa dziewczyna. Pomalowana, ubrana najczęściej w jakąś zwiewną kreację. Fanka zdrowego odżywiania się, w jej diecie jest wszystko. Nie cierpi alkoholu, papierosów oraz narkotyków i uważa iż ludzie od tych rzeczy uzależnieni to idioci, bo to niszczy życie, a nałóg na dodatek jest skutkiem ich słabości. A to kolejna rzecz za którą nie przepada. Bardzo rozmowna, ma własny pogląd na każdy temat, trudno jej go wybić z głowy. Jakaś taka dziwnie zakręcona, szybko wypadają jej z głowy sprawy które miała załatwić. Słoń Trąbalski w nieco łagodniejszej formie. Na pozór twarda, ale tak naprawdę to bardzo łatwo ją zranić. Taka księżniczka na ziarnku grochu. Słodka w swoim uporze, dążąca do jakiegoś celu, choć sama nie wie jakiego. Nigdy nie po trupach, zawsze stara się pomóc, gdy widzi czyjąś krzywdę. Udzielna panienka. Jakoś nigdy nie zrozumiana, poszukująca jakiegoś sensu z tym swoim dziecinnym poglądem na świat, a jednocześnie bystrym umysłem wysnuwającym logiczne wnioski. Życie wymagało od niej by szybko dorosła, a próby bycia odpowiedzialną nie wyszły.
Więc została dużym dzieckiem.